Gitmek, sessizce düşen bir yaprak gibi,
Her adımda biraz daha uzaklaşmak gibi,
Kalbimde taşıdığım o ağır hüzün,
Beni senden koparan, bu derin sükûn.
Yollar uzar, içimdeki sesler çoğalır,
Her köşede bir anı, her adımda hatır,
Ama gitmek gerek, kalmak zordur artık,
Gönlümde büyüyen o eski kırıklık.
Gözlerimde kalan son bakışın izi,
Aklımda yankılanan ayrılık sözü,
Belki de en zorudur geride bırakmak,
Ama bilirim ki, gerektir gitmek zorunda kalmak.
Her ayrılıkta bir umut saklı belki,
Ama geride kalan acı, dinmez ki,
Gitmek bir kurtuluş, bir kaçış değil,
Gitmek, kendini bulmak, bir yol, bir delil.
Kıyısında durduğum bu uçsuz bucaksız deniz,
Her dalgada bir özlem, her esintide bir hüzün sez,
Ama gitmek gerek, gönlümdeki ağırlıkla,
Her adımda biraz daha uzaklaşmakla.
Gitmek, belki de en büyük cesaret,
Kalmaksa, en zor fedakârlık elbet,
Ama yollar uzundur, ve gitmek gerek,
Her vedada bir parça bırakıp gitmek gerek.
