Yüksekten düştüm. O an hiç nefes alamıyordum, herşey yavaş yavaş kararmaya başladı. Bayılacağımı anladım. Son çare olarak ateş ettim. Sese gelip beni kurtardılar. Kurtardılar dediğim öyle koltukaltımdan birkaç kişi tutup zıplattılar. Öyle öyle nefesim yerine geldi. Lan belki belim kırıldı amk gerizekalıları kızamıyorum da ya!
L-200 pikapla virajı alamayıp yan devrildik. Önce sağ tekerlekler yerden kesildi. Bildiğin film sahnesi gibi iki teker üstünde gidiyoruz amk, hayır yani daha önce de virajlarda göt atıyodu ama bi şekilde toparlıyoduk, bu sefer toparlayamadık, sol tarafımıza devrildik, o şekilde 40 metre sürüklenip durduk, ben arkada oturuyordum ve aracı sürenin sol kolu araçla yol arasına sıkışıp paramparça olmuştu. Bilincini kaybetti, hemen kemerimi çıkarıp kolunu bağladım. Turnike filan bildiğim de yok amk! Bildiğin dümdüz bağladım. Bugün o arkadaşım yaşıyor ama sol kolu yok, her karşılaştığımızda bana sövüyor, orospu çocuğu ne güzel ölecektim bu şekilde yaşamak daha mı iyi diyor!
Vuruldum, sol bacağımdan, kasıkla diz arasında bir yerden, öyle göt üstü otururken kendi kanımın sıcaklığını kasıklarımda hissettim, önce şaşılacak kadar hoşuma bile gitti bu durum. Sonra kanım soğuyunca çok güzel bir uyku geldi. Uyuma diye tokatladıklarını hatırlıyorum.
3 büyük deprem yaşadım, 99 marmara, 2011 van ve 2023 maraş. Sonuncusu çok korkunçtu. Gecenin bir yarısı duvarlar üstüme devrilmeye başladı. 8. Kattan yangın merdiveninden inerken birkaç yerde prince of Persia gibi atlaya atlaya inmek zorunda kaldım. Artık hareket eden birşeyin içinde uyuyamıyorum. Oturduğum koltukta masada filan birisi ayaklarını sallasa deprem oluyor zannediyorum ve kalkıp ağzını burnunu kırasım geliyor.
Arada birkaç önemsiz şey daha var bundan sonra çok bir şansım kalmadı gibi sanki! ilk vukuatında giderim ben, hakkınızı helal edin, hepinizi çok seviyorum!
