hayatı bir maraton olarak ele alırsak, sürekli koşmak demektir bir şeylere yetişmek... ama aslında hayat şiddetli bir fırtına ve bizler de onun içinde oradan oraya savrulan insancıklar... nereye ve neden gittiğimizi çoktan unutmuş ve malesef yolumuzu kaybetmeiş kişileriz. bundan tabi ki birşeylere yetişme telaşemiz..."belki bir gün" diyerek ve kaybettiğimiz yolumuzu bulacağımızı ümit ederek...
