bu konu netameli. bazı insanlar dayağı gerçekten hak ediyor. ama çoğu kadın mazlumane erkeklerden şiddet gördüğü de açık. dayak onur kırıcı bir eylem, kabul, ama eğer suçum varsa kabul etmesini de bilirim, dayağı yer oturum kıçımın üstüne. yedim de. yine de dayak savunulacak bir mevzu değil, çünkü gücü yetmeyen aciz güçsüz savunmasız vede haksız yere dayak yiyor çoğu zaman, zulme uğruyor, bu bir realite, maalesef. Türkiye gerçeği. fakat enteresan olaylar da var. kimin neden dayak yediğini kestirmek de zor..
bunu ilk ağızdan dinledim. yaşayan abimizden. çıraklığında ustası sürekli döver dururmuş. en ufak bir hata pat küt, bam bum. o derece. bir iki üç beş değil ama sürekli. bizimki saygısından korkusundan ses edemez katlanırmış. eski zamanlarda öyle ustaya karşı gelmek yok, diklenmek yok, cevap vermek dahi yok, bırakıp gitmek kaçıp terk etmek yok. kolay bir iş değil, evde baba korkusu var. o dönem ustaya teslim edeken "eti senin kemiği benim" denilen devir. neyse aradan yıllar yıllar geçiyor, bizimki bi duyuyor ki bu usta yaşlanınca kendi öz oğlundan dayak yiyormuş hemde hergün. şimdi bunu bilmeyen, işin evveline vakıf olmayan biri dışardan bu ihtiyara acır değil mi? yok, kazın ayağı öyle değil işte. bazı insanlar gerçekten edepsiz, çirkef, ahlaksız, zalim..ortam kötüleşti..
mümkün mertebe sakınmaya çalışırım, acize dokunmamaya gayret ederim. ama yeryüzünde allahın ceza verici kulları da var bunu da biliyorum. o yüzden büyük söz konuşmaktan yüce Allah'a sığınırım. yapmam dersin yaparsın, etmem dersin edersin. kulsun çünkü şaşar beşersin. hayatta herşey ise bizim için. zalim kim olursa olsun hasmı allahtır bilmez. hesabı sonra mutlaka görülür yanına kalmaz. birine zulmediyorsan iyi bil ki, hiç ummadığın yerden mutlaka bir zulüm göreceksin. o zaman otur düşün ben kime ne ettim diye. düşününce bulursun ettiklerini..
