bugüne dek altın palmiye kazanmış en vasat film olabilir. 30-35 civarında altın palmiyeli film izledim ama bunu hiç sevemedim. normalde sodenbergh sinemasını severim ama kariyerinin imza işlerinden biri olan filmi hiç beğenmemem ilginç oldu.
neyseki türkçe'ye "baldız baldan tatlıdır" diye çevrilmemiş.
--spoiler--
dinç kafayla izlediğim için mi bilmiyorum düşük temposuna rağmen beni baymadı, sıkılmadım ama sevemedim de. graham karakterinin john ile arkadaşlığını temelleri, graham'ın john ile neden yeniden görüştüğünün açıklığa kavuşmaması, adamın iki kız kardeşi götürüyor olması, graham'ın geçmişte de manitasını john'a kaptırmış olmasına rağmen halen arkadaş olarak görüyor olması gibi detaylar çok zorlama geldi. tam da seks hayatı sorunlu ablanın, bu konuda takıntılı şekilde teyp kaydeden bir abiye denk gelmesi de, örüntüler ve tesadüfleri filmin başında zorlama bulduğum için son yarım saati sırf bitirmek için bitirdim.
esas kızı, nahif oğlanın götürmesi, geçmişte graham'ın john vesilesiyle aldatılması olayına karşılık bir intikam gibi görünüyor. özgündü, postmoderndi ama ahım şahım bir iş de değildi.
--spoiler--
