ergenlik, gençlik yılları geçirilen istanbul semti (şişli-kurtuluş) gayri müslim komşularımız gidince insan kalitesi de gitti.
yaz gecelerinde kurtuluş caddesinden , pangaltıya çıkar, harbiyeden taksim parkına varıp parkta çay içer dondurma çerez dedikodu faslı yapar tekrar aynı yoldan yürüyerek eve gelirdik.
ermeni rum olan komşuların kendi aralarında kendi dillerini kullanıp konuşmaları ama bizim yanımızda kendi dillerini konuşmamaları çok zarif bir hareketmiş.
yahudi olanlara ise kendi dillerini konuşmaları çok nadirdi ve genellikle hep türkçe konuşurlardı.
o zamanlar ergenlik, gençlik, çocukluk, cahillik mi ne derseniz deyin bu insnlara biraz gıcık olurdum. türkçe konuşmuyorlar diye kızardım...
şimdi ise valagula valagula konuşanlar her yerde, onlara bakıp bu gayri müslim komşularıma kızdığım için kendimden utanıyorum.
şişli kurtuluş pangaltı buralar tanınmaz hale gelmiş.
ne insanlık, ne komşuluk, ne esnaflık kalmış.
