Yaşamaya çalışmak ve yaşamak için birşeyler başarmak.
Ve 2 si de eksik bende . En son 26 aralık 2023 de tam anlamıyla ölmüşüm. Ölümüm ise kendi aptallığımdandı ama ölmesem de olmazdı. Ben tam bir gerizekalıyım aradan neredeyse 1 yıl geçmiş, gerçekten karşılıklı olan bişeyleri kaybetmişim. Eylül gibi hatta ta kendisi . Buraya yazıyorum bide , iş işten geçti zaten.
Hayır artık ben hiç sevilmedim de diyemiyorum, yeniden sevmek ve sevilmek istesem de olmuyor denedim, canım yandı kalbim kırıldı. Sonunda ise gözlerimle onu ararken doldu içim. Eylülün beni öldürmesi bile güzeldi, yada şuan tam anlamıyla kafayı yedim. Saatler kovalıyor birbirini anlamsız geliyorum, anlamsızım çünkü.
Hayatım acı, dünyam sancılı. 30 una girmiş bir malım ben, bir baltaya sap olamamış kendine anlam katamamış bir dangalak. Birşeyler başarmaya çalışıp çalışıp olmayınca yere yığılıyorum. Kalbim de dayanmıyor, düşünceler neden bu kadar yoğun ve ben neden bu kadar özledim eylülü. Uzaktandı oysa onu sevdiğimi söylediğim her cümle, bir kere bakamamıştım gözlerine. Elini tutamamıştım, yaşayamamıştım oysa. Ve canını yaktım, yanında olamadım. Kim bilir neler yaşadı ama ben her zamanki mallığımı konuşturdum , ya ben adam değilim. Valla şuan neyim napiyorum onu da bilmiyorum. Merak edip de neden yazmaz ki bir insan ama bendeki gurur maşallah arşa değer. Gerçi yazmamı istemezdi belki de, çünkü ben tam bir vakit kaybıyım. Harbi ben tam bir vakit kaybıyım, canından can kopardım ufacık bile olsa yakamam.
Ben sanırım iyice delirdim, bir gözü kapalı salak salak yazıyorum şuan. Gene uzaklaşırım buralardan. Unuttum derim kandırırım kendimi, susar boğulurum sessizliğe böyle de bir malım.
Neyse bu yazıyı kimse okumaz, bu kadar uzunluk benim bile gözümü korkuttu. Okuyan olursa da delice saçmaladığım her şeyle vaktini çaldıysam affet.
