aşk acısı ask icin bir gosterge mi?
acın ne kadar buyukse askın da o kadar buyuk mu?
mutlu ask yok mu?
insanların degerlerini hayatımızda yokkenller mi anlarız?
bu dusuncelerin hepsi bana cok toksik geliyor.
mutlu ask vardır zira.
ama elbet insan olmamızdan mutevellit kusurluyuz ve bize de ask acısı ugruyor.
benim dunyamda en zor atlattıgım sey ask acısıdır. parasızlık, bos buzdolabı, odenemeyen banka borcları; olumler, vefatlar; hepsini bi sekilde atlatabiliyorum. ama ask acısında cok acı cekiyorum, cok sancılı geciyor.
ilk uzun iliskimden sonra birkac sene cok acı cektim mesela.
esimden bosandıktan sonra bi 9 sene acı cektim mesela.
bi cocukluk platonik askım icin saglamından 3 sene, aheste aheste 5 sene acı cektim.
bir yarı gercek yarı platonik askım vardı, 1 sene cok saglam acı cektim.
bosandıktan sonra ilk sevgilim beni terk edince, 1 sene cok saglam acı cektim.
baska pek acı cekmedim:) genelde smooth atlattım gerisini.
mesela bu anlattıklarımda kutu kutu anti-depresanlar ictigimi, durmadan agladıgımı ve uyudugumu, eve aylarca yıllarca kapandıgımı filan bilirim. asık olunca ayrılıgı kolay atlatabilen biri degilim:( anca pislik yapıp gitmesi lazım ki gozumden dussun, o zaman rahat geciyor; ya da kör kütük asık degil de daha sakin seviyor olmam lazım.
