Geçen hafta dayımın kızının vefat haberini aldık. 22 yaşındaydı doğuştan hastaydı. Yengemden allah razı olsun o çocuğa kendinden güzel baktı, kuzenim yataklarda yatıyor yaralarından sebep yıkanamıyordu her gün hasta beziyle silerdi onu. Mis gibi kokardı melek gibiydi aynı. Apar topar memlekete gittik tabi ertesi sabah erkenden. Dayımı öyle gördüm ya dünyamız yıkıldı gerçekten çok zor. Allah tüm hasta sahiplerine şifa versin, ölenlere de rahmet eylesin. Kızcağız zaten yaşayan melekti son ayları kocaman yatak yaralarıyla inleyerek geçti. Son günler artık o tepkilerini de vermeyi bırakmış anlattıklarına göre. Öldükten sonra da gözlerini kapatamadılar öylece gömüldü. Annemin yorumu yavrum dünya nimetlerini tadamadı ki gerçekten de gözleri açık gitti. Sözün bittiği cümle oldu bu.
