bugun sabah dikimevi durağından ankaray denilen metroya binmek için ego ulaşım kartı alınmaya gişeye doğru gidilir. ankarada okumadığımdan dolayı öğrenci bileti almak için bir kaç taktik belirlenmiştir. gişeye yaklaşılır ve gişedeki göbekli suratsız amcaya 10luk öğrenci alabilirmiyim denir. bu lafın üzerine gişedeki amca paso sorar ve yurt dışında okuduğumu ankaraya konferansa geldiğimi söyler ve 10luk ego parası* verilir, kart alınır. arkadaş ile birlikte peş peşe aynı ego basılır ve ankaraya binilir. kızılayda inilip doğru bilkent otbüsüne binilir ve gene aynı şekilde ego otobüse 2 defa basılır. otobüste egonun arkasındaki yazıya göz takılır ve 230kr ibaresi göze çarpması ile dumurlar yaşanmaya başlanır. kazıklanmanın verdiği duygu ile kazıklandığını kendine yakıştıramama duygusu birbirleri ile bütün olmuş bir halde olanlar sorgulanmaya başlanır. madem ikilik ego nasıl 4 defa binildi madem 45 dk içerisnde aktarma bedava ise 4. biniş nasıl kabul edildi gibi sorular kafalarda dönemeye başlar. egonun bozuk olduğu dahi düşünülür. ancak olayın böyle olmadığı derçeği ile yüzleşilince, ego gişesindeki amcaya bütün sevgiler iletilir. ve ankarada yaşamamama rağmen ankarada oturan ve oy kullanacak her arkadaşa eşe dosta seçimlerde ego'ya hakim olan iktidara oy vermemeleri aşılanır.
