Ben, Tanrı olsam; en çok 'bulutlar'ı beğenirdim yarattıklarımın arasında.
Hiç kirlenmeyen bulutlarla gururlanırdım en çok.. Azıcık siyaha çalsalar, sonra hemen tekrar bembeyaz olan bulutları.
Ben, hem çok sade hem de çok güçlü bulutlara, gıpta ederdim en çok.. Hem içinden yaralanmadan geçebileceğin kadar yumuşak hem de güneşi perdeleyip karanlığı veren bulutları..
Bulutlarımı severdim en çok, hiç ağırlığı olmayan bulutlarımı.. Birden yağmurla boşalıp derdi bilmeyenleri.. hem her zaman orada duran hem de birden kolayca kaybolan bulutları.. Ben gam tutmayan bulutlara bakakalırdım hep.. Azıcık derdi olsa hemen orada ağlayan, beyaz pamuk bulutlara dalardım..
Ben Tanrı olsaydım, en çok bulutlarımı izlerdim, insanlar nefes alırken ben, üzerlerinde dolaşırdım..
