Ben on yaşında yemek pişirmeye başladım arkadaşlar. Genel geçer bütün yemekleri pişirmeyi de bilirim. Belki çok erken yaşta başladığım için bilmiyorum yıllardır evde yemek pişirmiyorum. Bekarken de pişirmezdim. Çoğu zaman abim yemek yapar, karnımızı doyururduk. Evlendim. ilk zamanlar sorun olsa da zamanla bunu sorun haline getirmemeyi öğrendik, yani manita öğrendi. Ya da yıldı bilmiyorum. Dışardan söylüyoruz. Şimdilerde arada menemen bile yapmaya çalışsam domatesi çiğ kalıyor. Beceremiyorum. Hatırlamak gibi bir gayretim de yok. Yemek yapamamayı maharet olarak görmediğim gibi sorun olarak da görmüyordum. Ama artık korkuyorum. Çünkü ben kırkı manita elli yaşı buldu. Yediklerimize dikkat etmemiz gerekiyor.
Makarna yapamamaktan ben kendi adıma artık çok rahatsızım. Yıllarca çok yoğun çalışmayı bahane edip durdum. Ama herkes çalışıyor. Benim bu yemek yapmama tembelliğinden kurtulmam lazım. Manita için değil daha çok kendi sağlığım için istiyorum artık bunu.tamam manitaya makarna yapmayalım ama bizim de kendimiz için bir şeyler pişirip yememiz lazım. Olaya, manitaya yemek yapmak zorunda değilimden çok kendim için bir şeyler pişirip yemeliyim olarak bakarsak daha doğru olacak gibi.
