geçen bizim ömer, hasan ve nizam'la kahvede batak oynuyorduk. bu sırada bizim mahallenin eski bir çocuğu olan can geldi. adı can olduğundan üniversiteye gitmek zorunda kalmıştı. bildiğiniz gibi her varoş mahallesinden spesifik isimli bir eleman çıkıp üniversite okumaya gider. selamlaştık, sarıldık, konuştuk... ne yapıyorsun falan derken üniversiteden bir sevgilisi olduğunu ve evlilik düşündüklerini söyledi.
özellikle ben şok oldum. diğer arkadaşlar da şaşırdı ama benim bildiğiniz kanım dondu. hemen lafa giriştim:
-can, oğlum bak... üniversiteye giden kızlar bakire kalamaz. leş bir öğrenci evinde siktirmiştir kendini amelenin birine...
+önemli değil kemal abi (çayından bir fırt aldı) ben merve'yi seviyorum. geçmişi beni ilgilendirmez.
-lan bir de adı merve ha... hani şu kızların ders çalışmaya gittiği merve?
+aynen abi, bizim oradaki merve'yi ben kaptım ahahhaa (gülüşmeler)
-demek bekaret falan önemli değil ha?
+değil abi... yıl olmuş 2024, halen bekareti bacak arasında arayanlar var...
"gel benimle" dedim ve kahveden beraber çıktık. akabinde merve denen kızın evine gittik. nizam, hasan ve ömer harbiden sövdü arkamdan, duydum. merve bize çay getirdi... merve'ye "merveciğim biliyor musun can'a göre bekaret önemli değilmiş" dedim. merve beni baştan çıkartan bir gülücük attı. sonra apar topar merve'ye giriştim ve kızı oracıkta bozdum. meğersem merveler'de bekareti bozulan merve dışındaki kızlarmış. ev sahibi olan merveler'in bekaretine bir şey olmazmış.
işim bitince biraz soğumuş olan çayımı höpürdettim ve akabinde bir sigara yaktım. can ve merve şaşkın bakışlarla ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. madem bekaret önemli değil o tada ben varayım dedim, yabancıya gitmesin hesabı... küçükken can'ı korurdum ben. taso ve misket de vermiştim... şimdi borcunu ödedi. sonra evden sessizce çıkıp gittim...
