bunun farklı bir versiyonundan bahsetmek istiyorum.
ki en sevdigim versiyon:
-bir kez opussek dunyayı solduracaktık, opusmedik.
benim mesela bir yarı platonik yarı gercek askım vardı isyerinde. bakısmalar, gulusmeler, cilvelesmeler, iltifatlar. ama dokunmak yok. hep mesafeli.
velhasılı bir gun koridorda yanlıslıkla ustume geldi, heyecandan elimdeki kahve bardagını doktum yere, bardak dustu sonra:)
boyle oyunları ben cok seviyorum.
ben boyle pecete attıgın, erkegin takip ettigi caglarda filan yasamalıymısım. boyle mektupların yıllarca gelip gittigi filan. -melekli gulucuk-
