dönüp dönüp geldiğim yerdeyim selam.
hep aynı şeyden kaçıp, hep aynı şeye tutuluyorum.
kalbim p a r a m p a r ç a.
çok hevesle bir hayat kurmaya çalıştım:)
her anında, her anında başka bir şeye takılıyorum.
sanki bi çığlık atabilsem, bütün dünya yerle bir olacak.
atamıyorum.
değiştim, tekrar eski m.ya dönüşüyorum zannediyordum.
daha da başka biri olmuşum.
zaten insan o yollarda bir kere yürüdükten sonra nasıl hiç yürümemiş gibi olabilirdi ki.
kalbim kırıktı, düzelmiyor.
hep aynı yerden, tekrar ve tekrar kırılıyor.
m., biz seninle geri kalan her şeyden daha ne kadar kaçacağız?
hayatımı izleyebilsen, en çok sen keyif alırdın. üstüne basarak, bağırarak söylediğim, uğruna savaşlar verdiğim şeylerin kıyısında bile yürüyemiyorum. inanamazsın. ve sadece kendimin duyacağı kadar bile yüksek sesle söyleyemediğim şeylerin bizzat öznesi oldum. nasıl olur da bir tanecik hayatımı yaşamak işinde bu kadar başarısız olabilirim? sen olsan her şeyin tespitini yapıp bana anlatırdın, ben anlayana kadar. o kadar iyi gelirdi ki şimdi senden onları dinleyebilmek. hem biliyorum bana, benim kadar acımasız da olmazdın.
