Tam 40 yaşındayım. Aralıkta 41 i doldurmuş olacağım yani 40 yaşını teknik olarak geçmiş durumdayım
Benim anladığım
*Mecbur olmadığın hiçbir şeyi yapmak, hiçbir şeye katlanmak zorunda olmadığın, hiç kimsenin ne düşündüğünün önemli olmaması gerektiği, bu hayatın sadece benim olduğu gerçeğidir. (Bunu 40 yaşımdan önce anlamış olmama rağmen 40 yaşına gelip ortada kaldığımı görünce pişmanlıklar yaşıyorum)
*40 yaşına gelmeden ne yaptın yaptın, 40 yaşına geldiğinde için istese bedeninin izin vermediği, bedenin izin verse de enerjinin yetmediği bazı şeyler olabiliyor, bunu anlıyorsun.
*zaman gittikçe kısalıyor ve gittikçe bataklığa batmış gibi oluyorsun, bunu iyice anlamaya başlıyorsun, bir şeyleri değiştirmek için gittikçe geç kalmış olduğunu hissetmeye başlıyorsun.
*annen, baban hayattaysa çıkmaya başlayan hastalıklarıyla birlikte kıymetlerini anlamaya başlıyorsun, onlara ihtiyaçları olmasa bile destek falan oluyorsun saçma sapan.
*evliliğin ötesinde baba olma konusunda isteğin artıyor, telaşın artıyor, bekarsan kafanda deli düşünceler belirmeye başlıyor. (Gayri meşru da olsa)
