kısıtlama kararının ardından vpn indirip girmeye çalışmadığım uygulama. büyük konuşmayayım ama 1 sene kapalı kalsa yine indirmek istemem gibi geliyor.
asosyal veya loser bir tip sayılmam sanırım,
400 küsür takipçim vardı. fotoğraflarımı 150-200 kişi beğenirdi.
zaman zaman seneler önce tanıştığım insanlar, ilkokuldan, liseden birileri ekler istekleri kabul ederdim.
bu insanların hala hayatımda kalmaya devam etmek istemesi, yaşadıklarını göstermeleri, benim yaşamımı görmeleri bana bir yerden sonra anlamsız gelirdi.
hoşlandığım ve flört edebileceğim birkaç kadın hariç son 2 senedir kimseye takip isteği atmadım galiba.
insanlar başkalarının lüks ve eğlence içinde yaşadığını görüp kıskanıyor, kompekse giriyor.
tanışılabilecek, flört edilebilecek karşı cins sayısının artması herkesi kendini pazarlayan tiplere dönüştürüyor.
daha fazla like ve etkileşim, daha kaliteli insanlar yanılgısı uyandırıyor.
zerre genel kültürü olmayan insanlar, sırf yurtdışına gittim diyebilmek için turlara yazılıp tüketim kültürüne kaptırıyor kendini.
konserlerde kimse şarkı dinlemiyor, 50 dakika kamera kaydı alıyor.
maçlarda herkes story çekiyor.
sosyal medyaya yansımayan şey yaşanmamış sayılıyor.
bir gönderi attığımda önemsediğim kişiler like atmazsa, kim beğenirse beğensin mutsuz olurdum.
bazı insanların beni sevdikleri için değil, sırf karşılıklı like olsun diye yatırım maksatlı like attığını düşünürdüm.
insanları riyakar bir yapıya sürüklüyor.
herkesle kıyas yaptıran, her gün dopamin ihtiyacı hatırlatan, bir süre sonra mutsuzluk saçan bir uygulama diye düşünüyorum.
bu detoks ne kadar sürecek bilmiyorum ama bir süre sonra birçok insana iyi gelecektir diye umuyorum.
