verbitskiy'in derlediği altay yaradılış destanında:
heryerin uçsuz bucaksız su halinde olduğunu ve tanrı ülgen'in biçim değiştirmiş olarak bu suların üstünde uçtuğunu; ancak konacak bir yer bulamadığını görülür. bu sırada ülgen'in gönlüne bir ilham gelir. altaylılarca kabul edilen iki dişi ruhtan birisi olan ak-ene(ak ana) ülgen'e yaratma kudretini ve lhamını vermiştir. ancak verbitskiy'in derlediği efsanede ülgen'e göklerden gelen bir ses emir verir ve bu emir üzerine ülgen denizden çıkan ir taşın üzerine çıkar. bundan sonra ülgen yerin ve göğün nasıl yaratılacağını düşünürken su içinde yaşayan ak-ene çıkıp gelir, ülgen'e bir yaratıcı olarak bu işi nasıl yapması gerektiğini öğretir ve ülgen de yeri ve göğü yaratır:
dünya bir deniz idii ne gök vardı ne de bir yer!
uçsuz bucaksız sonsuz sular içreydi her yer,
tanrı ülgen uçuyor, yoktu bir yer konacak,
uçuyor arıyordu katı bir yer, bir bucak,
kutsal bir ilham ile nasılsa gönlü doldu,
kayıpan gelen bu ün, ona bir çare buldu.
göklerden gelen bir ses, ülgen'e buyruk verdi;
-tut önündeki şeyi, hemen yakala! dedi.
......
denizden çıkan bir taş fırladı çıktı yüze,
hemence taşı tuttu bindi taşın üstüne!
......
göklerin emri ile bulunca ülgen durak,
artık vakit gelmişti, gökleri yaratacak!
......
bir ak ana (ak-ene) var idi, yaşardı su içinde,
ülgen'e şöyle dedi, göründü su yüzünde:
-yaratmak istiyorsan sen de birşeyler ülgen,
yaratıcı olarak şu kutsal sözü öğren!
deki hep,"yaptım oldu" başka birşey söyleme!
hele yaratır iken "yaptım olmadı" deme!
......
ülgen yere bakarak "yaratılsın yer!" demiş
bu istek üzerine denizden yer türemiş.
ülgen göğe bakarak "yaratılsın gök!" demiş
bu istek üzerine üstünü gök bezemiş.
.....
