insanla birlikte ortaya çıkan din olgusunun ne hale gelip, insanlara ne verdiğine/kazandırdığına bundan 2000 sene evvel dikkat çekmiş bir düşünür...
günümüzde cennet vaadiyle insanlara cehennemi yaşatanlar çıkıp fakirliği, yoksulluğu, insan gibi yaşama hakkına sahip olmamayı kutsallaştırıyor.
kimse demiyor ki insanı yaratan tanrı...
bir resim, bir heykel yapan, bir kitap yazan sanatçı düşünür...
bir çocuk doğuran anne...
ticaret yapan - bir işletme sahibi bir esnaf...
bir ailesi olan erkek...
sürüsü olan çoban...
ülkesini yöneten bir kral, bir tiran, bir yönetici...
ders veren bir öğretmen...
meyve bahçelerinin sahibi bir çiftçi...
ya da bir sürüye liderlik eden hayvan...
kim - hangi canlı olursa olsun başarısız olmak ister mi?
eseri kötü olmasını isteyen sanatçı, koyunlarının bakımsız olmasını isteyen çoban, çocuğunun çirkin olmasını isteyen anne, sürüsünün güçsüz olmasını isteyen kurt, ailesi mutsuz yoksul olmasını isteyen baba, ülkesinin açlık içinde boğuşmasını isteyen yönetici, işletmesi zarar etsin batsın isteyen esnaf, bahçesinde yeterli meyve olmasın - çürük elma isteyen çiftçi, eşi fakirlikle boğuşsun isteyen kadın, başarısız öğrencim olsun isteyen öğretmen olabilir mi?
ya bu dünya evren insan doğa sayılamayacak güzellik ve nimetin sahibi onu yaratan...
seneca "Hayat Tanrı'nın armağanıdır; fakat iyi yaşamak, senin düşüncenin armağanıdır." der.
yaşadıkların eylemlerinin, eylemler de düşüncelerinin ürünü olup; depremler, savaşlar, ekonomik krizler, haksızlık - hukuksuzluklar vs tüm bunların getirdiği acılar sonuçlar tanrının değil de insanların aptallığı olan ürünlerdir.
2000 sene evvel ve şimdi ve de 2000 sene sonra da aynı şeyleri insanlar konuşacak.
çünkü aptallık insan oğlunun en büyük genetik zaafıdır.
