kaderden kaçamazsın. yeterki benim onun yüzüne bakacak yüzüm olsun. ama ya onun benim yüzüme bakacak yüzü yoksa? demi..o şahsın yerinde olmak istemezdim doğrusu..
arkamdan iş çevirdiyse..
ekmeğimle oynadıysa..
hakkımı yediyse..
iftira attıysa..
yetmedi..en zor zamanımda,
beni piç gibi orta yerde bıraktıysa..
onca geçen senenin ne hatrı kalır ki? vicdanım rahat mı? ben ona bakarım. yoksa o kişinin yüzüne bakmaktan neden çekineyim ki? peki o benim yüzüme nasıl bakacak? utanmadan sıkılmadan arlanmadan hâlâ daha bakabiliyor konuşabiliyorsa yüzsüz demekki..baksa nolcakki?..geçecek mi tüm bunlar? unutulacak mı bütün yapılanlar? asla. baksın dursun..
