zaten dinlerin geliş/ortaya çıkışlarında etken olan dinamiklerin temelinde ahlak ve etik değerlerin yitirilmesidir.
unutmadan...
ahlak derken, ahlak denen kavramın salt göbek ile diz kapağı arasında genital bölgeyi ilgilendirmediğini bildiğiniz varsayılarak konuyu kısa kesiyorum.
tüm dinlerin geliş nedenlerini ve toplumların içinde olduğu-yaşadığı sosyal ve ekonomik, idare
vb durumları incelerseniz dinler dinsizliğe inançsızlığa karşı gelmemiş, dine karşı din gelmiştir.
musa'nın geldiği (yahudilik) toplumda tanrı inancı vardı.
isa'nın geldiği (Hristiyanlık) toplumda tanrı inancı vardı.
muhammed'in geldiği (islam) toplumda tanrı inancı vardı.
o toplumlarda bütün din adamları, din baronları peygamberlere düşmandı. o toplumda din değil de ahlak sorunu vardı. dinler tanrı-yaratıcı inancını insanlara kazandırmak için değil de yok olan ahlak inancını - duygusunu insanlarda yer etmek - inşa etmek için gelmiştir.
özellikle islam'da daha çarpıcı olan kafir, müşrik, inkarcı vb tanımlar inanmamak, bir yaratıcı ret etmiş insanlar için kullan tanımlar değildir.
aksine bu kafir, müşrik, inkarcı olmak için ilk önce yaratıcıya, peygamberlere, kitaplara (allah'ın emir ve yasaklarına) uymak için söz verip inanmak lazım.
ateist, bir dine inanmayan insana kafir müşrik inkarcı denmez.
