işe başladım 1 hafta oldu. Mutfak açmak zor işmiş baya hamallık. Güç geçti. Çalışma arkadaşlarımı sevdim. Zaten en küçüğü benim. 24 yaşındayım hep mutfağın en küçüğü nasıl ben olabiliyorum bilmiyorum. Maddi olarak iyi değilim ama en azından ay başı bi asgarileri ödeyebilecek olmam rahat hissettiriyor. Umarım mekan tutar. Tek isteğim bu. Ya Çalıştığım yerler ya kapandı ya da beni geliştirmeyeceğini düşünüp çıktım. yeni bir yerde bir sürü şey öğrenmeye çalışmak güç. Yetişmek güç. Fena afallıyorum ve müthiş enerji harcıyorum. Öğrenene kadar notlar al, evde defalarca menü okuması yap, çektiğin fotoğraflara bakıp neyin nasıl yapıldığına kafa yor, yanlış yaptığında bunun olabilir bir durum olduğunu ve işi yeni öğrenmeye başladığını kabullenmeye çalış, yoğunlukta kafandakileri kaçırmamaya çalış vs vs. Kolay değil gerçekten.
Neyse geçicek biticek çok daha iyi bir hayatım olacak. Devam.
