bir blog açmak için fazla hevessiz oluşumdan ötürü yine, yeniden, bilmem kaç yıl aradan sonra buradayım. buraya ilk, insanlara anlatmak istemediğim şeyleri yazmak için gelmiştim. zaten sözlüğün filtresiz, şeffaf olabildiğim yanını seviyorum. burada kimse kimseyi tanımıyor ve açıkçası kime ne benim sorunumdan, kaygılarımdan, mutluluklarımdan?
evet. kısacık bir girizgah yapmam gerekirse, büyüdüm sözlük. hala büyüyorum. seninle ilk tanıştığımda üniversite öğrencisi, toy, gencecik bir kızdım. okul biter mi diye final haftalarında sana yazıyordum, bir arkadaşa söylenir gibi. okul bitti, öğretmen oldum. o zamanki sevgilimden ayrıldım. ne çok sevdiğimi ve onun ne kadar hak etmediğini hatırlar mısın bilmiyorum. iyi ki bitti. yeni bir ev aldı ailem, taşındık bizi mutsuz edip duran o evden. hepimiz çok şükür sağlıklıyız. bazen tökezliyoruz her aile gibi. olsun. okul.. sıradan. mesleğimi seviyorum-yöneticilere ölüm şaka! lol her işin kılçık kısımları oluyo diyeliiim.
birine aşık oldum bu süreçte. şen, koca bir çocuk gibi. bana evlenme teklifi etti. ayıla bayıla evet dedim ama birazcık korkuyorum. çok korkuyorum evlenmekten. aslında buraya dönmemdeki temel sebep ona dair kafamdakileri yazıp somut hale getirmek, sonra da çıkış yapmak, burası benimle mezara. günlüğümün okunduğunu düşünüyorum. aile evi terörü... iyi geceler sözlük.
