Sana yalan diyemem,
Dürüstlük senden bana tek kalan
Seni ölürcesine özledim desem;
Bulur musun beni Lavinia?
Bir Ağustos gecesi sıcaklığın,
Üşütür yakarken boynumu usulca
Seni unutamıyorum, kimi sevsem?
Ve ser'sem kollarımı uzatsam sana
Beni arıyor zihinden zindan ellerin
Kör bir ebe gibi yakalıyorum acını
Ve beslenip acından yeni bir bizi
Yeni bir bütünü besliyorum,
Besleyerek çoğaltıyorum sevinçleri
Sevinçlerden bir özgürlük karıyor
Kardıkça bebek ellerim parlıyor
Ki o parıltı bize yeter mi Lavinia?
Kaç küçük Laviniaları büyütür daha
Küçük Lavinialar da sever mi bizi?
işte böyle büyüdün içimde az az
Azı da çoğu da sensin, biziz Lavinia!
