Günler gözlerimde büyürken anlar yüreğimde küçülüyor. Zamanlardan zaman beğenemiyorum artık günlerden gün, hangisi dediğim kapılar yok artık. elimi atıyorum açmak için havada kalıyor. Bir çıt sesi büyüyor büyüyor büyüyor… kulaklarımı kapasam ses içerden geliyor. Patladı bütün balonlar. son demlerde siyah ve griydi zaten hepsi. Yine mi diyorum yine mi giriyorum karanlık ve dipsiz kuyularıma yine mi tırmanmaya çalışacam kendime, ördüğüm duvarlara. Her şey başa sarıyor yol aldım diyorum yolun daire olduğunu hep aynı yerde fark ediyorum. Tahamüllerimin sınırındayım kendime ve başkalarına. başkaları farkında mı bimiyorum ama ben biliyorum. Ağlamaklar, bağırmaklar, kırmaklar dökmekler yine başucumda. Bir yolun başında sonunda ortasındayım hiç olmak istiyorum yine. Olmamak ne burada ne de başka yerde ne hayatımda ne de başkalarının hayatında.
