bundan yıllar önce, on iki on üç yıl kadar, çok dindar takılırdım namaz kılar dualar okur canım içimde sıkıştığı zaman da ilahi dinlerdim. ama bu ilahiler ramazan ayındaki programlarda çıkan ya da analarımızın dinlediği ilahiler gibi değildi, nefesli çalgıların ruha dinginlik vereceğini zannedebileceğimiz türden. sonra birden latince bi ilahi açılıverdi bi farklı geldi gözlerim açıldı resmen. neymiş diye kurcaladım biraz ve bi tık içsel nedenlerle başımı belaya soktum sokar çünkü. sonra sonra namazı bıraktım, okumayı bıraktım, şimdilerde dua bile etmiyorum. et et nereye kadar amk ne olacaksa olsun diyorum zaten ben dua etsem de nasip kader etmesem de.
