sözün bittiği yerdir. "herşey b*k gibi... hayat çok kötü. kimse beni sevmiyor... duvarlar üzerime geliyor. neyse bak yine ağlamam geldi. gideyim de bir çöp kutusunun kenarına ya da taksim meydanının en ücra köşesine çökeyim. saçımın uzun kısmını önüme getirmek için kasayım ve ağlayayım. yağmur yağıyor yine. yağmuru severim çünkü gözyaşlarım yağmurda belli olmuyor..." işte bu bir emo psikolojisidir. aslında bir emoyla yanlışlıkla da olsa çıkan biri daha da zavallıdır. saç yapımı için ne kadar saat harcadıkları da ayrı bir tartışma konusudur.
