Almancı dediğimiz gurubun ekseriyeti rafine bir cehalet timsali olmalarından ileri gelmektedir.
zira, 60, 70 ve 80 li yıllarda Türkiye'den Almanya'ya giden kesim beden işçisi olarak gidiyordu. ayrıca bu göç büyük çoğunlukla köylerden yapılmaktaydı. Şehirli, kültürlü ya da tahsilli kimseler böyle bir çaresizliğe düşmediklerinden dolayı Almanya'ya gitmediler.
Öyle ki; Türkiye'nin x bir köyünden, henüz hayatı boyunca bırakın istanbul'u bırakın bağlı olduğu kasabaya gitmemiş, ayağındaki çarıkla Almanya'ya gidenler kapalı bir sistem içerisinde cehaletlerini ve görgüsüzlüklerini daha da bir üst seviyeye taşımıştır.
gittikleri yerle uyum sağlamak yerine oluşturdukları küçük Türk gurupları sayesinde kendi kültürlerini içlerinde yaşamış ve dışarıdan gelen her yeniliği kendi kültürlerine bir saldırı olarak görmüşlerdir. Bu tutuculuğu 1970'ten beri sürdürebilen aileler vardır. Hala Almanya'da şalvarla ve kara lastikle gezen, bir kelime Almanca bilmeyen teyzeler vardır. Almanya'da 30 yıl yaşayıp ben bir gram gavur dili öğrenmedim diyen dangalak ta vardır.
yani kısacası, nasıl ki Türkiye'ye gelen Suriyeliler en çaresiz ve cahil adamlarıysa, zamanında Türkiye'den Almanya ya gidenler de aynı sınıftaydılar. Kendi kapalı sistemlerinde yaşamayı tercih ettikleri için gelişmek yerine daha da cahilleştiler. Üzüm üzüme baka baka kararır fakat giden üzümlerin hepsi karaysa kömürleşir ve o seviyede yeni bir cehalet üretirler.
Kısacası gurbetçilerle bir problemimiz yok asıl probleme sahip olanlar kendileri. Fakat içlerinde oldukları sorunun farkında dahi değiller. işim gereği çok seyahat ediyorum. avrupa'nın bir çok yerine gidiyorum. ne yazık ki nerde bir pislik, nerede bir problem görsem genelde Türklerden kaynaklanıyor. tabi son yıllarda biraz cezayirli, tunuslu alan gitti de biraz bizimkilerin suç oranları düştü. ( rakamları değil oranları)
tabi çok küçük bir kısım gurbetçiyi bu sınıftan münezzeh tutmak gerekir, maalesef bu kısım istisna sayılabilecek kadar azdır.
