1992 Model Fiat Tipo.
Araci aldiktan bir kac ay sonra aile dostumuzun kizinin eski araci oldugunu ögrendik.
Digital göstergesi beni cezbediyordu. Servosu olmadigindan direksiyonu cevirmek ayri bir iskence olmustu.
Acik mavisi bir renge sahipti, tavan cami var ya? Hah iste o. Bildigin her yagmur damlasini iceriye aliyordu. Bir hiz yapiyordu sormayin. Bir kis günü 1.4 litrelik 70 beygir Ile durmadan 600 km yaptim. Daga tirmanirken; düsürecek vites bulamadigimdan kamyonlarla kafa kafaya gidiyorduk. Bir de üstüne don gelince silecekler cama yapisip kaliyordu. Araba teybi calismadigindan ilk baslarda stereo kaset calara pil takip öyle yolculuk yapiyordum. Para biriktirip külfiyetli bir miktara Kennwood teyp taktirmistim. Bagaja da evdeki müzik sisteminin hoperlörlerini koymustum. Amfi olmadan bass bagaj kapagini titretiyor 140 Ile giderken uzay mekiginde yolculuk yapiyormus gibi heyecanlandiriyordu.
Yagmurlu bir havada ani fren yapmak zorunda kaldim. Yola birikmis su üzerinde Surf yaparak önümde Duran Citroen saxoya giydirince sinyal lambalari yerinden firladi. Saxo yamuldu. Abs'ye neden ihriyac duyuldugunu o kazada anladim. Kullanmaya devam ettim. Bir kac ay gecmedi yine yagmurlu havada önümde Duran volvoya bindirince haftasina sattim ve daha güvenli bir araci aldim.
Bana araba kullanmayi ögretti ve araba konusunda teknik bilgi sahibi olmami saglamis olan bu araci asla unutamam.
