birincisi, aşırı oynamam yüzünden, bir oturuşta oynayışımın 18. saatinde cd'si cd-rom içinde kırılmış oyun. ikincisi ise açlık hissini körükleyen yapısı ile daha da bağlayıcı, insanın gözünü daha bir döndüren oyundur, her ne kadar ilk oyunun atmosferini veremese de.
parmaklarınız nasır tutar. sabah 7'de oturulur, akşam 7'de kalkılır ve bir saat sonra yine oturulur sabaha karşı yatılır, sonra kalkılır ve yine başına oturulur. böylelikle diablo mesaisi gibi birşey çıkar ortaya. günlerin nasıl geçtiğini anlamazsınız bile. bir gün bir muskayı bulmaya çalışırken, başka bir gün ölmüş bir kahramanın vücudundan kalanları toplarsınız. arada bulduğunuz eşyalar, bir sonraki saatler için oyuna devam sebebinizdir. kalktım kalkacağım dersiniz, sonra "hadi şu leveli de atlayayım kalkacağım" olur, daha sonra bu "ulan fire ball'ı 10 yapmadan kalkmak yok" sözlerine dönüşür. bunu da başardığınızda, "bekle mephisto ben geliyorumm" nidalarıyla kendinizi yine sabahlamış bulursunuz ve her nasılsa bu ritüel hep devam eder. evet buna karşı koyamazsınız, zira diablo sizi ele geçirmiştir. aslında diablo oyunun adı değil, sizi ele geçiren şeytandır. tüm vaktinizi harcadığınız yetmiyormuş gibi bir de diablo oynayan bir arkadaşınız varsa, zaten yerlerde olan sosyal hayatınızı da bu oyunun muhabbetleriyle iyice heder edersiniz. sonra gün gelir ve para toplayıp orijinalini alırsınız. battle.net diye bir halta el atmaya görün, artık muhabbetlerin çizgisi değişir. her zamanki eşya, skill muhabbetine artık "trade" ve karakter kombinasyonları da girmiştir. "abi bi javazon yaptım 94 lvl ful set, skillerları da doldurdum inventorye, lightning fury ile önümde kimse duramıyo, cowları öttürüyom ehehee" muhabbetleri başlar. bu sefer de kaybedilen zamanın yanına bir de telefon parası * eklenir. 215 milyonluk telefon faturası * net hayatınızı kısa bir sekteye uğratsa da borç harç ödenir ve son sürat kalınılan yerden devam edilir. velhasıl-ı kelam diablo böyle bir illettir, zaman katilidir, uykusuz gecelerin karabasanıdır. allah belasını versindir *
