inanın bana ben hicbir dusmanıma bile ne bela okuyorum, ne baslarına kotu bi sey gelmesini istiyorum.
insani tarafım kimsenin benim yuzumden incinmesini istemez. kaldı ki bana cok ciddi zararlar vermis dusmanlarım da oldu.
dusmanım benden uzak olsun isterim, bana bulasmasın, kotuluk yapmasın isterim. ama baska dusmanlarıma dair bile kotu bir beklentim yok.
sevdiklerim iyi olsun, mutlu olsun nasıl isterim siz dusunun.
ben insanlara kıyamıyorum.
acı, huzun, trajedi, fakirlik, hastalık, vefat gibi seyler agır seyler.
kimse yasasın istemem bu tarz seyleri.
benim cok basıma geldi boyle seyler. ve cok zordu.
isterim ki hayat bize hep comert davransın.
ben tanrıca olsam herkesin bolluk icinde oldugu, herkesin yuzunun guldugu, mutlu-huzurlu-saglıklı oldugu bir krallıgım olurdu:)
ve insanlarla savasmazdım. onların iyi taraflarını cagırmaya calısırdım hep.
sanırım benim ulkem sisteme uymuyor. o yuzden beni tanrıca yapmıyor olabilirler. ihih.
icimde cok buyuk bir insan sevgisi var. sadece insan da degil, bitkisinden hayvanına yasayan her canlı. hepsini guzellikler bulsun istiyorum.
ve cok kotuluk gordugumde hep aynısını dusunuyorum:
-tanrım onları affet, farkındalık duzeyleri dusuk, ne yaptıklarının farkında degiller.
