anlaşılmaz biçimde insanlar yapmaktan çok yıkmayı tercih ediyor. tek taraflı mücadeleler zamanındayız ne yazık ki artık, kazanmaktan çok kaybetmeyi daha çok tercih eder olduk. tüketim toplumu içerisinde hiç olmazsa sevgide bunu yapmamayı başarsaydık, başarabilseydik. en değerli duygulardan biri olan sevgide bile bunu göze alabiliyorsak, yazık çok yazık. sevgiyi marketten, bakkaldan, pazardan alınabilecek bir şey gibi sanıyoruz. o şekilde yaşıyoruz, o şekilde de harcıyoruz...aldanıyoruz... yakaladıysan bu duyguyu sonuna kadar fedakarlığını koymalısın ortaya, her şeyi göze almalısın, kimse için değil "onun" için yapıyorsun bunu, hiç mi anlamı, değeri yok bu duygunun senin için? her seferinde yakalayamazsın sevgiyi en azından gerçek olanını, yakaladığını sandıkların sadece bir "sanma" olacaktır. kelime anlamıyla değil duygu anlamıyla yaşa.
bu zamana kadar öğrenemediysen bunu zaten, ben de öğretemem sana...
