istanbul... içinden deniz geçen şehir. Pek çok sanat ilhamıyla bu güzellikten beslenir. Bir de geçse şimdi kanal, ne de güzel şenlenir. Attığı ok gibi Bilal'in, göz açıp kapayıncaya bitiverir. Üstüne yaparlar köprüler, Recep'in ahbapları sebeplenir. Hizmete karşı duran Ekrem'e, bilmem acep ne denir? Venedik Kanalları gibi olunca buralar, belki oğul Burak da çıkar gelir. O vakit mutlu aile tablosu tam şekillenir. Yeni yalılar, köşkler, saraylar... arap gardaşlarımızla dolar, sosyete şevklenir. işsiz, eşsiz; ama yandaş yalaka, oralarda garson neyin olup, donsuz kıçına don edinir. Böylece "ümmet" lâyık olduğu murada en nihayet eriverir.
