yeğeni evin yanında olan parka götürdüm. 5-10 yaş aralığında 15-20 çocuk salıncak kaydırak vs eğleniyorlardı. yeğene parkın yanında olan marketten yeğene "dondurma cips fanta kutu alalım" , dedim. binada arkadaşıymış, aynı anaokuluna gidiyorlarmış. arkadaşımda gelsin ona da al dedi. tamam dedim, bu sırada diğer çocukların yüz ifadelerine bakınca tüm arkadaşlarına "sizde gelin" demekten başka çarem yoktu.
neyse...
orada annelerinden izin alarak (çoğunu mahalleden tanıyorum) çocukları toplayıp parkın yanındaki markete götürdüm.
dondurma dolabına yanaştılar, çocuklar magnum almaya başlayınca 5 yaşında yeğenim "amcamın parası biter, bunlar pahalı" diye arkadaşlarını uyardı.
onlara ve yeğenime istediğinizi alın dedim.
düşünün, geçim sıkıntısı çekmeyen 6-7 yaşında çocuk bunu düşünüyorsa bu çocuğun 15 yaşında gelecek için hayali olabilir mi? lise-üniversite çağında geleceğinden umudu olabilir mi?
insanlar aileler nasıl bir gelecekte kendilerini görüyor ve çocuklarına nasıl bir gelecek bırakıyor olduklarını aile içinde konuştuğu için bu çocuk bu yaşta bu korkuyu yaşıyor.
çocuklar dondurma cips ve kimi fanta kimi kola kimi meyve suyu aldı.
tekrar parka döndük.
o çocukların teşekkür etmesi en güzel ödülüm oldu. parkta oturup onların çığlık çığlığa sağa sola koşuşturmalarını, oynamalarını izlerken 3-5 sigara içtim onları seyrettim.
din mezhep ırk dil ideoloji siyaset politika cinsiyet makam mevki ihtiras gelir kazanç farkı olmadan tüm insanların eşit olduğu yer diye cennet tasvir edilir.
daha önce de yazmıştım...
çocukların oyunlarını seyredince, çocuklara bakınca cenneti görüyorum ve yaşıyorum.
içimden çocukları seyrederken "sakın büyümeyin. sizi din dil ırk kültür ideoloji rejim vs diye zehirleyecekler. siz şuan bir meleksiniz ve sizi şeytan yapacaklar. masumiyetinizi yok edecekler, sakın büyümeyin" diyorum.
