26 yaşına kadar hayatımın über şekilde değil ama en azından hayatımdaki kişilere ve kendime yetebilmeyi amaçladığım bir yeri konumu ve zamanı var, elimden geldiğinin fazlası ile bu doğrultuda ilerlemek istiyorum. Başarmayı dört gözle bekliyorum, sizi de haberdar ederim(: Bazen illegal işlere gireyim diyorum, bazen sen ne düşünüyorsun diyorum hatta depresyona bile giriyorumdur farkında olmadan, anlaşamıyorum kendimle bazen, sokaklarda sabahladığım günlerim oluyor. Sadece otur sağı solu izle, herhangi bir düşünce yok. Sadece otur sus, dinle, hisset, seyret. Değişiyor muyum? değiştiriliyor muyum?
Bilemiyorum ya, yani gerçi yine farketmeyecek ki descartes gibi dibine kadar bu şeyleri kovalamamın da bir anlamı yok. Milyarlarca gezegen işte, biraz siz biraz ben milyarların milyarlarında öyle boş yaşıyoruz herhalde, hepimiz kendini anlamlı sanıyor. Ulaşılmaz, mükemmel, acılı, hüzünlü, fakir, zengin artık her neyse hangi duyguysa. Belki de önemliyizdir bilmiyorum.
