ve bu sebepten sevgili, gözyaşıma karışan yağmurlar anlamsız artık. kuşlar yuvalarına çekildiklerinden gök kubbe bomboş kaldı ve bilsen, büyük bir sessizlik çölü hakim oldu arzın her yerine. izleri aç kumların karnında sindiren, nehirlerin kalp çarpıntısını durdurup onları bereketli topraklarla ölüme mahkum eden büyük bir keyifsizlik, kifayetsizlik, kayıp ve kamburu çıkmış, beli kırık bir kuraklık var.
sen yoksun.
artık ayrılıklar bütün mutluluklara, hissiyata ve çehrenin her yanına dağılarak; bize dairliğin bütün haklarından çalıyor bizi.
sevgili kıymetli, sevgili ömür, sevgili beden, sevgili sefahat, gittiğinizden beri ıpıssız buralar. mezarındaki toprakları sayıyorum tane tane, okşayıp öpüyorum onları. yorgunluğum güç bela tırmandığı boğazımı kanlı elleriyle iterek atıyor kendini gördüğüm ve göründüğüm her şeye ve sanki saçların oluyor avuçlarımdaki balçık. öyle sıkıyorum ki, varlığındaki su parmaklarımdan sızıyor ağır ağır, yavaş yavaş, onlar da yaşadığını, bir canın olduğunu anımsıyor.
keşke," hepsi bir rüya, bir düş" olsa diye tekrar ediyorum, kendi kendime. ve keşke gelip beni bu kabustan bir uyandırsan...
