private sozluk diye bir yerde yazmaya baslamısım. yas 22-23. o donem paris te yasıyorum ve paris te yasamayan anlamaz, ben her sehrin bir ruhu olduguna inanırım. paris melankolik bir sehir. benim gibi fabrika ayarlarında nese kelebegi olan biri huzunlerin prensesi olmus. velhasılı ben sozluge karanlık karanlık, varoluscu, huzunlu yazılar yazmaya basladım. o donem o sozlukte kose yazısı denen bir kısım vardı. her gun birinin yazısı kose yazızı diyey cıkardı cok oy almıs. her gun benim yazılarım cıkmaya basladı:) yazdıklarımı birileri anlıyor diye o kadar mutluydum ki o donem.
velhasılı bi cocuk mesaj attı. baktım entrylerine adam bildigin sair, adam bildigin yazar. bakın arkadaslar ben simdiye kadar 1000 kitap okumusumdur, adam hala tanıdıgım "en iyi yazma yetenegine" sahip adam.
her gun mesajlar gelip gitmeye basladı.
adamın oyle guzel bir "duygusal derinlik" i var ki..
sonra adam bana gondermeli yazılar yazamaya basladı sozluge. okudugunda mest olursun.
ben ona gondermeli yazılar yazmaya basladım sozluge.
tam bir ikimizin sozleri sarmas dolas dedikleri mesele:)
boyle aylar gecerken hangi ara oldu bilmiyorum ikimiz de birbirimize abayı yaktık.
benim deli damarım vardır ask konularında. atladım paris ten izmir e ona gormeye gittim. harika gecti. sonra o izmir den isttanbul a beni gormeye geldi. gene harika gecti.
bana gelirken en iyi arkadasına demis ki: -hayatımın askını gormeye gidiyorum.
velhasılı bana dedi ki: -su an bes kurussuz bir adamın ve sen cok guzel bir kadınsın. bekle. durumları topliyim alıcam seni.
ya aslında ben beklerdim beklemesine de benim bazen psikoljik rahatsızlıklarım tutuyor. kafa gidiyor bazen. velhasılı oyle bir donem yasadım bir yaz. onu sildim giden kafayla. sonra o da bana guvenini kaybetti. geri dondugumde saglıgıma kavustuktan sonra bana guvenmedi. yalan olduk.
hayatımda ruhumu en cok buyutmus adamlardan biri. belki de en cok buyutmus olanı.
siir bilmeyen bir kadını siire donusturmustu. uzun sure acaba ruh esimmi dedim kendisi hakkında:)
