simdi emlakcıya gittik. bir emlak isimiz var.
benim emlakcı yakısıklıca bi cocuk. ama yasca benden kucuk. o donemler cok katı prensiplerim vardı yasca kucukler hakkında. zaten bası da baglıymıs, isim olmaz ayrıca bası baglı adamla.
velhasılı ben emlakcıda dururken bir cocuk gel sana bir cay ısmarlıyim dedi.
boyle uzunca, zayıf, yakısıklı, kumral bi cocuk.
bahceye cıktık, sigara cay yapıyoruz beraber.
ayakustu 10 dakika jet hızıyla sohbet ettik.
o kadar tatlı dilli, o kadar bitirim, o kadar enerjik.
10 dakika sohbette ben asık oldum uleyn! ilk goruste ask dedikleri olay:)
velhasılı sonraki 2 sene boyunca sık sık karsılastık. evden dısarı cıkarım, kapıdadır, yolda yururum, karsıdan geliyordur, asonsore binerim asansordedir gibi seyler. her seferinde benim kalbim cıkacak gibi atıyor:)
benim ona yaklasmamın sebebi adamı evli sanmam.
arada mesaj atardı, ben tatlı sert terslerdim.
bir gun demez ki ben evli degilim, sen yanlıs biliyorsun.
bunu ogrendikten bir iki gun sonra bulustuk. aksam 9 gibi bulustuk, sabah 6 ya kadar konustuk. butun hayatını dinledim. basarılarını basarısızlıklarını. huzunlerini sevinclerini. pismanlıklarını. gurur duyduklarını. utanclarını. hayallerini. zaten kafa bi milyon gelmis, bi taraftan ucuyor:) hiperaktif. ama o ictenligine, o dogallıgına bir kez daha asık oldum.
bana gore bir sene suren sevgillilik oldu.
ona gore iliskimiz neydi bilemicem.
ama her gun, ama her gun o bir sene boyunca whatsup ta siir dizeleri paylasırdı. benden ayrıldıktan sonra bi daha hicbi sey paylasmadı.
