bunca saygısız, ince düşüncesiz, bencil, şımarık insan arasında bin bir türlü saçmalığa maruz kalırken azalacağına artan sorun.
mesela terapinin bana tek getirisi hoşlandığım yaş grubundaki kadınlardan koptuğumu bana göstermek oldu ve daha çok zarar verdi.
geldiğim noktada da sadece benim hatalarımın değil, benim dışımda bir sürü konu ve insanın hatası var. bana verilen tavsiyeler de sadece sinirimi bozmaktan öteye gitmiyor.
tam bir boşluktayım ve ölene kadar da orada kalacağım. bunu ben istemedim. bu hayat denilen saçmalık hayatımda sadece benim kararlarımın önem taşımadığını gösterdi. sırf bu yüzden içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. çünkü bana uygun görülenin beni tatmin etmeyeceğini biliyorum.
ne hayatına son verebiliyorsun ne de mutlu olabiliyorsun. ne kadar saçma ve gereksiz bir sürece maruz kaldığımı anladıkça çıldırıyorum. üstelik çözüm de yok umut da. sadece insanların beni rahat bırakmasını istemiştim onu bile çok gördüler.
ne diyebilirim ki ? bu saçmalığa sürüklenip gidiyorum işte, zaten çok uzak olmayan bir gelecekte ölümü beklemek için kimsenin beni tanımadığı bir yere taşınacağım. ne de olsa değişen bir şey olmayacak.
