Biraz oluru vardı benim açımdan ancak gördüm ki birbirini sevdiğini söyleyen çiftlerin çok azı gerçek anlamda sevginin farkına varıyor.
Her ilişkide sevgi biraz da karşılığa dayanıyor. Kiminde maddi, kiminde manevi ama muhakkak bir karşılık beklentisi içeriyor.
Evlilikte tek beklentinin, iki kişinin birbirine bir ömür “dayanak” olması gerektiğini düşünüyorum. Ama görüyorum ki çok büyük bir çoğunluk bırakın dayanak olmayı, ihanet, yalan, şiddet gibi karaktersizliklerle boğuşuyor.
Kendi adıma hayatıma girecek kadında, “kronik bir sağlık sorunum olsa yine de benimle kalır mı?” Sorusuna evet deme potansiyeli görmüyorsam, sanırım bu yola hiç girmem. Keza ben de, aynı durum hayatımdaki kadına olursa eğer “evet şüphesiz yanında olurum” diyemiyorsam, aynı şekilde yine o kişiyle olmam.
