—Ben izmir için konuşacağım sizler kendi yaşadıgınız yere göre değerlendiriniz. izmir’de metro/tramvay/izban gibi toplu taşımalarda müzisyenler olur. Gitar,keman,flüt vb müzik aletleriyle müzik yapar,şarkı söylerler. Şahsen çok severim. Eli yüzü düzgün cocuklar dilenmeden,pislik yapmadan mis gibi ekmek parasını çıkarmaya çalışır. Tipler genelde nezih olur. Elimden geldiğince harçlık atmaya da özen gösteririm,hayatımda rahatsız olmuşlugum da yoktur ta ki bugüne kadar.
—Daha önceleri gözlemlemiştim.bazı insanlar bu cocuklardan rahatsız olurdu. Ben de içimden “size ne amk ne güzel şarkı söylüyorlar” diyerek özellikle parar verirdim. Bugün işten çıktım.kafam çorba,ruh halim bitik. Biri selam verse ağız burun dağıtacagım o kadar düşüğüm yani. Tek isteğim kulaklıgımı takıp,sakin bir müzikle eve gitmek. Abi tam iş çıkış saati,metro ağzına kadar dolu. Son ses gitar ve şarkı söyleyen biri. Bir rahatsız oldum ama anlatamam. Kafam kaldırmıyor ama bir yandan da kıyamıyorum,sustum. Kim bilir kaç duraktır çalıyorlar olsa gerek,biri çıkıp “ ya güzel kardeşim tamam.iyisin hoşsunda akşam işten çıkmışız.kafamız şişmiş. Günün stresinden bitmişiz bari akşam iş çıkış saatlerinde çalmayın,söylemeyin. Sabah işe gidiyoruz uykumuzu almamışız ya da akşam işten çıkmışız gerginiz. Biraz bizi düşünün” dedi. Çocukta “ abi malum pandemideb sonra işsiz kaldık.üni okuyoruz,bu şekilde de harçlık çıkarıyoruz.” Dedi konu uzamadan kapandı.
