Lisede bir dil ve anlatım hocası vardı. Adamın kafası kırıktı. Üst üste girdiği 2 ders süresinde ritimli bir şekilde sıraların arasında dolaşır kendi kendine konuşurdu. 2 yıl boyunca ağzından işime yarayacak tek kelime çıkmamıştır. Müdüre falan şikayet edildi, ne denetlendi ne de kimse umursadı. Ve bu adam bu şekilde emekli oldu. Yani demek istediğim çok çalışmak, işini düzgün yapmak falan hiç önemli değil. Bu ülkede yalnızca doğru zamanda doğru yerde olacaksın. Bu da biraz şans işi. Gerisi hikaye.
