her günü aynı şekilde yaşamak

entry6 galeri
    6.
  1. Bu nasıl bir dünyâ, hikâyesi zor;
    Mekânı bir satıh, zamânı vehim.
    Bütün bir kâinat muşamba dekor,
    Bütün bir insanlık yalana teslim.

    Aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın,
    Benliğim bir kazan ve aklım kepçe.
    Deliler köyünden bir menzil aşkın,
    Her fikir içimde bir çift kelepçe.

    Niçin küçülüyor eşyâ uzakta?
    Gözsüz görüyorum rûyâda, nasıl?
    Zamânın raksı ne, bir yuvarlakta?
    Sonum varmış, onu öğrensem asıl?

    Yalvardım: Gösterin bilmeceme yol!
    Ey yedinci kat gök, esrârını aç!
    Annemin duâsı, düş de perde ol!
    Bir asâ kes bana, ihtiyar ağaç!

    ne yalanlarda var, ne hakikatta,
    gözümü yumdukça gördüğüm nakış.
    boşuna gezmişim, yok tabiatta,
    içimdeki kadar iniş ve çıkış.

    Gece bir hendeğe düşercesine,
    Birden kucağına düştüm gerçeğin.
    Sanki erdim çetin bilmecesine,
    Hem geçmiş zamânın, hem geleceğin.
    2 ...
bu entry yorumlara kapalı.
© 2025 uludağ sözlük