allah belamı versin ki arkadaşlarımın "abi sana da bilet aldık, hadi gel gidelim" cümlelerine kanıp izlediğim film oldu recep ivedik.
fragmanı izledik güldük, değişik şeyler uçağa devam et falan demeler. güzel olaylar bunlar.
ancak filmi izledim utandım anasını satayım, memleketten utandım, şişirilmiş gençlikten utandım, kendimden utandım. ilk filmden sonra recep ivedik'i izleyen insan gibi başlıklara kızıyordum; güldürmüştü beni ilk film. bahsedildiği üzere küfürle falan da değil üstelik, memleketimden manzaralardı.
ama allah belamı versin; biz osuruk sesine gülen bir grup insanlar topluluğuyuz. siktir kelimesini bir sinema yapıt(!)'ndan duyduk mu kahkahalara boğuluyoruz. yazık lan bize, vallahi yazık.
adam kusuyor, sıçıyor, ağzında türlü pislikler yapıyor ve insanlarımız buna gülebiliyor. "5 ytl verdik lan, ziyan olmasın" mantığından mıdır, " para yok pul yok, biraz gülelim bari" sıkıntısından mıdır bilinmez ama oto boka gülen bir milletiz. utandım vallahi, bu kadar eğitimsiz insan bir arada!
o değil, arkadaş çevremi değiştireceğim billahi, o ne auğha goim, gösterime girdiği ilk gün recep ivedik'e bilet almak nedir? işsiz güçsüz herif!
diyeceğim, gidip de zamanınızı boşa harcamayın, açın akıllı tv gülecekseniz ona gülün.
