sene 2016, uludağ sözlükte yazan bir gencoyum. konuştuğum bir kız var, arkadaşça ama hafif flörtöz. sekiz sene sonra adını bile hatırlamakta zorlanacağım aklımın ucundan geçmiyor, doğru kişiyi buldum diyorum. duygularım tüm bedenimi, damarlarımı kaplıyor. okuduklarını okuyor, dinlediklerini dinliyorum. sonra bitiyor her şey, kendimle baş başa kalıyorum. üniversiteyi okuduğum trakya'da, bir öğrenci evinin salonunda sabahlara kadar anathema dinleyip ızdırap çekiyorum. alkol, tütün, Fragile Dreams, one last goodbye, regret, flying, deep ve onlarcası. sonra hayatıma bir başkası giriyor, ve başkası, ve başkası.
anılar siliniyor, yaşanmışlıklar unutuluyor, isimler birer birer kayboluyor. ömrüne sığdırdığın onlarca farklı hayat, hikaye ve senaryo, yaşanıp bitiyor, her defasında bir yenisi başlıyor.
fonda ise anathema, uğultuyla karışık sesleniyor;
''Today I introduced myself
To my own feelings
In silent agony, after all these years
They spoke to me after all these years.''
