bosanalı 9 sene oldu.
son 9 senedir beni yeni tanıyan herkesin hakkımdaki ilk intibası: soguk nevale
elimden geldigince olayı anlatmaya calısacagım:
ben 19 yasından 25 yasına kadar yurtdısındaydım. tam insanın karakterinin oturdugu yaslar. amerika da ve fransa da yasadım. orada kadın-erkek iliskileri daha farklı. kadına bicilen ahlak anlayısı ve rolu daha farklı. velhasılı 25 yasında turkiye ye kesin donus yaptım. sıcacık, bıcır bıcır bir seydim. erkeklere "dost, cici, arkadas" diye yaklasıyordum. dekolte mini giyerken de cok rahattım. ayranım dokuldu ve tatsız olaylar yasandı bi 7-8 sene. butun turk erkekleri bana yavsıyordu o donem, "dısardan orospuya mı benziyorum, ben de bir yanlıslık mı var" diye kac defa hıckıra hıckıra aglaldıgımı bilirim. sonra yavas yavas cozmeye basladım. turk erkegi kadının guleryuzunden, hos sohbetinden anlamazmıs, yanlıs anlarmıs. benim kahkahaların volumu dustu, benim tebessumlerin sıklıgı azaldı, dekolteler miniler kalktı. ve o kadar rahat ettim ki.. erkeklerden saygı goruyorum. ve basıma abuk sabuk seyler artık gelmiyor.
yani ben de isterdim nese kelebegi, bırcır bıcır, enerjik tatlı bir kadın olayım.
aslında dogam bu benim.
ama turkiye de turk erkegiyle olamıyorsun maalesef.
