ne kendini sınırlandırmış olur, ne de suretine büründüğü fani varlığın yerine geçer. çünkü o bilgisayar başında simülasyon yaratan mimar gibi maddesel bir simülasyona hükmetmektedir. isterse saniyenin milyarda birinde her şeyi yok edip yeniden başlatır, ve sizi aynı beden, aynı gerçeklikte bir araya getirir evren ve beyniniz saniyenin belirli bir kısmıyla sınırlı olduğu için ne olup bittiğine anlam dahi veremez. böylesine bir mimar simülasyonda ağacın, sokakta dolaşan kedi köpeğin, can çekişen kazazedenin gözüyle etrafı gözlemlediği vakit nasıl ki kedi köpeğe, fani insana, ağaca, kuşa, böceğe dönüşmüyorsa aynı durum allah için de geçerli.
evrenin materyal yapısı, tamamen simülasyondur.
ve allah öyle bir programcı ki, bedene sahip değil, tıpkı yapay genel zeka gibi, yiyip içmeye, üreyip çoğalmaya muhtaç değil var olmak için.
yarattığı simülasyondaki insanları, diğer fani insanların gözüyle gözlemlemesi için fiziki manada insan suretine bürünmesi ve insan bedenine girmesi gerekmiyor.
onun algıladığı gerçeklikte her şey birbiriyle etkileşen bilgi ve ışık hüzmelerinden ibaret. o, tüm varlığı en yalın haliyle görür ve bilir.
