aileden birinin ölmesidir. bir köpekle 15 yıl geçirince insanların şişkin egolarının, dünyaya yaydıkları saçmalıkların ne kadar rahatsız edici olduğunun daha net farkına varıyorsun.
hayatımıza girdiğinde yavruydu. ilk birkaç gece ağladı. baştan çekindim sonra bir kucağıma aldım, alıştık birbirimize. insanların bana göstermemek için birbiriyle yarıştığı saf sevgi, güven, iyi niyet, ince düşünce gibi kavramlar içimde hala ölmediyse onun büyük payı vardır. sarılıp uyurdum bazen, mutsuz olduğumda gelir, yüzüme bakar, elimi yalardı. çok fazla kadının umarsızca çekip gittiği hayatımda beni bir kez bile terk etmedi.
bir gün son nefesini verdi. hüngür hüngür ağladım. bu saçmalık, anlamsızlık, kötülük dolu dünyada zaten annemin gidişiyle kırılmış kalbim onun gidişiyle paramparça oldu. köpeklerin ve kedilerin yalan söylemediğini, iyi niyete sahip olduğunu bilirim ama aynı şeyi insanlar için söyleyemem. keşke dünyada daha az insan, daha fazla kedi ve köpek olsaydı...
huzur içinde uyu bebeğim. abin de yanına gelmeye çalışacak bu saçmalık bittiği zaman.
