günler ilerledikçe içten içe "laann noluyoo" diye tırsmaya başlarsınız, ama kız arkadaşınızla birbirinize çaktırmazsınız.
1 haftadan sonra etrafınızdan fikir edinmeye çalışırsınız, internette bilimum sitede hamilelikten başka bir sebep aramaya başlarsınız, çevrenizdeki başka kızlara sorup fikir edinmeye çalışır, mantıklı bir açıklama ararsınız.
14. gün olmuştur ve tam 2 hafta gecikmiştir sevgilinizin beklenen adeti. artık yavaş yavaş acı gerçeği kabullenmeye, kürtaj konulu yazıları okumaya başlarsınız. böyle ahmakça birşey yaptığınız için kendinize sövmeye başlarsınız, hatta nefret edersiniz. sebep olduğunuz şey yüzünden kız arkadaşınıza çektirdiğiniz eziyetten dolayı yerin dibine girip orda ölmek isterseniz. "lan acaba aldırmasakta evlensek mi?" düşünceleri gelir aklınıza akşam yatakta. uykularınız kaçar.
haftasonu için doktordan randevu alırsınız, küçükte olsa bi ihtimal vardır hala. onu düşünür durursunuz.
sonra, akşamüstü kız arkadaşınızdan bir mesaj gelir..regl olmuştur.
işte o an, o an tekrar hayata dönersiniz. dünyalar sizin olur. hayatınız boyunca alabileceğiniz en güzel haberi almışsınızdır. derin bir oleyy be çekersiniz.
