saçmalık, anlamsızlık ve ince düşüncesizlik içerisinde ölüme doğru yara alıp yuvarlandığını fark eden herkesin yaşadığı tecrübe.
istediklerim benden kaçıyor gibi geliyor. istemediğim ne varsa her gün maruz kalıyorum. saygının ve kibarlığın zayıflık ve sahtelik olarak görüldüğü, ciddi konuşup düşünenlerin güldürmediği için dışlandığı bomboş ve sıkıcı bir dünyada yaşıyorum. kadınlar biri emretmiş gibi hep aynı, belli tiplerle çıkıp yatıyor. dışarıda mafya dizileriyle büyümüş gençliğin atarlı giderli, ilgi çekme isteğiyle yoran görüntüleri var. ülkenin ekonomisi ve bazı şeyleri eleştirmek gerekirken eleştirememek insanı daha çok üzüyor.
sevmiyorum bu hayatı. sadece boşverip geçmede ustalaşmış kişilerin mutlu olduğunu düşünüyorum. ben boşverip geçemiyorum.
